Ο χρόνος κυλάει, οι γενιές διαδέχονται η μία την άλλη, όλα αλλάζουν και όλα μένουν ίδια αν θέλουμε! Δες την Αίγλη για παράδειγμα!!! Έφυγε εκείνο τον Οκτώβρη με τα μεταναστευτικά και δε ξαναγύρισε. Δεν την κατηγορώ εν μέρει! Τη συνεπήρε ο Μαυροπελαργός και αφέθηκε στο πεταγμά του, και έφυγε μαζί του... Άφησε πίσω όμως το Δημήτρη αφού είχε ήδη...

...Σήμερα σου εμπιστεύτηκα τα παιδιά μου θνητέ... Μεγάλη απόφαση για μένα... Υψώσου στο ανάστημα της θέσης σου, που σου έχουν δώσει εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης και βιολογικής προσαρμογής και ανέλαβε αυτή τη βαριά ευθύνη... Μην επαναλάβεις κτηνωδίες του παρελθόντος εις βάρος μου... Μάθε από μένα, ζήσε από μένα, γαλήνεψε μέσα από μένα... Σήμερα σου...

Με ρωτάτε... τι έχεις πάθει και ανεβάζεις συνέχεια φωτογραφίες με πουλιά; Μα δε ξεκίνησα τώρα! Η ιστορία μου ξεκινάει από μικρό παιδί, δίπλα στους γονείς μου, όταν η Κάρλα ήταν ακόμα δύο ταμιευτήρες, ένας μικρός στο Καλαμάκι και ένας μεγαλύτερος στο Στεφανοβίκειο! Πριν από 30 σχεδόν χρόνια πρωτοξεφύλλιζα το βιβλίο του Peterson πάνω στα αναχώματα!...