Έτσι μεγάλωσα...
Με ρωτάτε... τι έχεις πάθει και ανεβάζεις συνέχεια φωτογραφίες με πουλιά; Μα δε ξεκίνησα τώρα! Η ιστορία μου ξεκινάει από μικρό παιδί, δίπλα στους γονείς μου, όταν η Κάρλα ήταν ακόμα δύο ταμιευτήρες, ένας μικρός στο Καλαμάκι και ένας μεγαλύτερος στο Στεφανοβίκειο! Πριν από 30 σχεδόν χρόνια πρωτοξεφύλλιζα το βιβλίο του Peterson πάνω στα αναχώματα! Και με τις υπερσύγχρονες τότε SLR μηχανές της Pentax και της Chinon πειραματιζόμουν... όχι όπως σήμερα... τότε κάθε κλικ κόστιζε σε εμφάνιση και σε απώλεια της στιγμής αν το αποτέλεσμα ήταν κακό!
Έζησα στιγμές της Λίμνης δίπλα στους δικούς μου... Καταγραφές για ώρες πάνω στα αναχώματα, ανακοινώσεις σε συνέδρια, δημοσιεύσεις σε τοπικό και πανελλήνιο τύπο!!! Μας άφηναν θυμάμαι με αφορμή το διάβασμα για το σχολείο και γυρνούσαν μετά από ώρες με ιστορίες και φωτογραφικές εμπειρίες από τη Λίμνη... Όχι, τότε δεν είχε αυτό το φυσικό πλούτο που συναντάς σήμερα! Κάποια είδη τα φανταζόμασταν μόνο μέσα από τις κλείδες παρατήρησης. Οι πελεκάνοι ήταν το μεγάλο στοίχημα... Ο Μαυροπελαργός δυσπρόσιτος και σε ελάχιστες εμφανίσεις...
Τα χρόνια πέρασαν! Η Αγλαΐα της Λίμνης έφυγε έναν Οκτώβρη μαζί με τα μεταναστευτικά πουλιά και έμεινε εκεί!!! Οι γραφές της όμως και το έργο των γονιών μου έμειναν επιμελώς αρχειοθετημένα για τα παιδιά μου! Και τώρα γύρισα να την αναζητώ με τις σύγχρονες, υπερσύγχρονες DSLR της ΝΙΚΟΝ και εκείνους τους μεγάλους τηλεφακούς που τόσο ζητούσε η Αγλαΐα της Λίμνης για να έρθει λίγο πιο κοντά στα αγαπημένα της...
Μερικές φορές νομίζω την ακούω πίσω μου στο ανάχωμα... Να σιγοψυθιρίζει στο Ροδοπελεκάνο... Αν και τα περισσότερα θα τα έλεγε στο Μαυροπελαργό που ήταν ο αγαπημένος της... Έτσι μεγάλωσα λοιπόν σας απαντάω! Οι φωτογραφικές μηχανές μόνο άλλαξαν! Οι στιγμές είναι το ίδιο συγκλονιστικές στη Λίμνη!!! Μακάρι να μεγαλώσουν έτσι και τα παιδιά μου!